Text

Oh Waterlooplein
 17
 (Johnny Austerlitz)

Ik liep een beetje door de stad 
Ik had geen doel, ik deed maar wat 
En toen ineens, ik  stond er weer, als iedere keer 
Dat ouwe stukkie Amsterdam, waar ik al duizend malen kwam 
En waar ik altijd weer zal zijn, het Waterlooplein 

     Oh Waterlooplein, Oh Waterlooplein
     't Is mooi en lelijk tegelijk 
     Armmoedig en toch ook weer rijk 
     't Is weemoed met 'n scheutje gein, het  Waterlooplein  

Een vogelooi, 'n manke stoel, 
'n  naaimachine zonder spoel 
'n oud bureau, 't kost bijna niets, 'n roestige fiets. 
de koopman zegt, 't is echt antiek, 
je zeurt en pingelt om een piek 
zo hoort het ook, zo moet het zijn, op het Waterlooplein 

     Oh Waterlooplein, Oh Waterlooplein
     't Is mooi en lelijk tegelijk 
     Armmoedig en toch ook weer rijk 
     't Is weemoed met 'n scheutje gein, het  Waterlooplein 

Een Keulse pot, 'n kolenkit, 
'n steelpan waar een gat in zit. 
'n naakte etalagepop, maar zonder kop. 
die Amsterdamse rommelmarkt, van alles bij elkaar geharkt 
'n zooitje en toch is het fijn, mijn Waterlooplein

     Oh Waterlooplein, Oh Waterlooplein
     't Is mooi en lelijk tegelijk 
     Armmoedig en toch ook weer rijk 
     't Is weemoed met 'n scheutje gein, het  Waterlooplein